ide’li Pamuk!

Külkedisi masalını bilir misiniz?
Benim hikâyem de öyle başladı ve Pamuk Prenses olarak devam ediyor.

Kasım ayında doğduğumu biliyorum, beni ilk sahiplenen Serkan Öğretmenle tanışana kadar sokaktaydım. Serkan öğretmen, beden eğitimi öğretmeni olduğu için o sıralar spor salonunda dersler veriyormuş. Küçücük bir canın kış soğuğunda sokaklarda olamayacağını düşünerek bana salonunda bakabileceğini ve geceleri de salonu benim sahipleneceğimi düşünerek ilk can arkadaşım oldu.

Ocak ayından itibaren gündüzleri özgürce salonun bulunduğu sokağın geceleri de salonun koruma görevini üstlendim. Çok akıllı olduğumu da Serkan öğretmen ve tüm arkadaşlarına kabul ettirmiştim. Salonda işler kötü gitmeye başlayınca kapanması konuşuluyordu. Ben de bu konuşmaları dinledikçe geceleri salonda yalnız kalmayacağım artık diye içten içe sevinirken beni eşinin alerjisi nedeni ile eve götüremeyeceğinden habersizce kuyruk sallamaya devam ediyordum. Köpeklerin mutlu olduğundaki ilk tepkileri kuyruklarını salması biliyorsunuz.

Serkan öğretmenin arkadaşları “Bu kız çok akıllı ve uysal, iyi bir eğitimle çok iyi bir arama-kurtarma köpeği olur mutlaka iyi bir yer bulmalıyız.” diyerek her yere haber bırakmaya başlamışlardı ama ben gelişmelerden habersizdim.

Bir gün başka bir öğretmen beni görmeye geldi, tarih 25 Eylül 2017 ona verdiğim pozu görmek ister misiniz?

Onun da köpeği olduğunu koklayarak anladığım andan itibaren tüm becerilerimi sergilemeye başladım. 5 Ekim 2017 tarihinde de Serkan öğretmen arabaya beni, mama kabımı ve oyuncağımı koyunca bir şeylerin değişeceğini anladım.  Birlikte bir binaya geldik, kapıdan girdiğim anda çocukları gördüm ve çok çok mutlu oldum. Yeni bir sürü arkadaşım olacak galiba diye düşünürken Dilek Hanım diye seslendikleri bir kişinin odasında beni merak eden büyük ve küçük insanlarla tanışmaya başladım meğer burası bir okulmuş.

Yeni evim burası olmuştu, gündüz her şey çok güzel ve canlıydı çocuklar beni seviyor, oyunlar oynuyor, mamamı yememe rağmen sürekli bir şeyler ikram ediyorlardı. Hava karardıktan sonra ise Dilek Hanım’ın odasındaki yatağımda yine sabah olmasını bekliyordum. O zaman çok sıkılıyor ve güneşin doğmasını sabırsızlıkla bekliyordum. Okul bahçesinde de bir evim vardı ama ben üşürüm diye hiç orada kalmama izin vermediler.

Dilek Hanım okul çıkışı arkalarından mahzun mahzun bakışıma dayanamadığı için beni evine götürmeye başladı.

Bu arada unutmamadan söyleyeyim ilk yıllar ide öğrencileri beni hafta sonunda evlerinde misafir edebiliyorlardı. Bu misafirliklerimde çok çok şımartıldığımı itiraf etmeliyim. Cuma ziyarete gidip pazartesi okula dönmek çok keyifliydi. Beni misafir eden tüm aileler çok iyi bakıyordu bana özellikle Feriha Annem ve Rahşan Annemin ilgisini unutamam. Onlar okula geldiği zaman hâlâ üzerlerine atlamam ve çılgına dönmem bundandır.

Artık 5 yaşımın içindeyim ve Dilek Annemden yaz tatillerinde bile ayrılmıyorum, gündüz okulumda gece ise Dilek Annemdeyim.

Bir çöp konteynerinin yanında başlayan masalım ide Ailesinin Pamuk Prensesi olarak devam ediyor. Pamuk Prenses olmam galiba ismimin “Pamuk” olması nedeni ile bana çok uygun.